Autyzm i asperger – dwie jednostki kliniczne

Uznaje się, iż asperger jest łagodniejszą autyzmu, chociaż oba rodzaje zaburzeń na tle neurologicznym tego rodzaju są oddzielnymi jednostkami klinicznymi.

Autyzm jest zdecydowanie częściej diagnozowany – badania nad tego rodzaju zaburzeniami trwają zresztą dłużej i wiadomo o nich znacznie więcej. Co ciekawe, tylko w samych Stanach Zjednoczonych zdiagnozowanych pod tym kątem jest blisko 1,5 miliona osób – w tym głównie dzieci. Uznaje się też, że częściej na autyzm cierpią mali chłopcy. W Polsce rozpoznano zaburzenia tego rodzaju u ponad 30 000 osób (w tym u 10 000 osób dorosłych).

Okazuje się, że zarówno pierwsze objawy autyzmu, jak i aspergera można zauważyć już w okresie niemowlęcym, jednak zaburzenia tego rodzaju są rozpoznawane zazwyczaj w okresie przedszkolnym. To wtedy szczególną rolę odgrywa rewalidacja mająca pozytywny wpływ na umiejętności i funkcjonowanie podopiecznych. Ważna jest wówczas opieka doświadczonych terapeutów i dedykowane pomoce dydaktyczne do zajęć rewalidacyjnych.

Dzieci z aspergerem i autyzmem wydają się być niezainteresowane światem zewnętrznym, żyją w swoim zamkniętym i niechętnie wpuszczają do niego innych. Dzieci autystyczne czy z zespołem aspergera nie utrzymują kontaktu wzrokowego z rozmówcą, natomiast przez długi czas potrafią patrzeć w jeden punkt. Już w okresie niemowlęcym można zauważyć symptomy, takie jak brak gaworzenia czy brak zainteresowania zabawkami.

U dzieci z zespołem aspergera można zauważyć jedną, bardzo ważną cechę. Dzieci z zaburzeniami tego rodzaju bardzo często skupione są na jednym zainteresowaniu czy talencie i są one zazwyczaj nietypowe dla tej grupy wiekowej. Astronautyka, budowa lokomotyw czy zadania matematyczne to dla nich błahostka. Nudą jest natomiast stawianie babek z piasku. Co więcej, dzieci z zaburzeniami tego rodzaju bardzo często używają odmiennego języka – rozmowa z nim przypomina wykład na konferencji naukowej – właśnie dlatego asperger powoduje, że dzieci uznawane są za geniuszy.

Pamiętajmy, że terapia zespołu aspergera i tym bardziej autyzmu jest konieczna, bowiem tylko ona pozwoli na niwelowanie zaburzeń i najcięższych objawów. Nauka funkcjonowania w społeczeństwie pozwoli na sprawne i samodzielne funkcjonowanie w życiu dorosłym.